An bhfuil tú ag éisteacht riamh le rud ar bith a dtugtar “ fearann éineach batail “? Is modh triste agus bródúil é an chéad scéal go leor dlighítse a úsáid ag cúramacha iad á n-iolra d'fheabhsuithe a uaireann. Beidh mé ag plé conas nach bhfuil na cáisíní seo maith don ngéanna, cad atá sa pháirc cáisíní seo, agus cén fáth a bhfuil siad mar sin neamhsainneach don iolra. Pléfidh mé freisin conas féidear dul chun cinn don ngéanna.
Nuair a chuirear cíortha isteach i gcáisíní fheabhsaithe, cuireadh orthu isteach i ngnáth-mhargaidh. Ag amanna eile tá siad le chéile le haghaidh na gciort, ach níl spás mór acu chun imeartha a bheith ann. Tá na cáisíní seo go minic socraithe istigh i gcach eile, mar shleasaithe sa bhóthar. Ní féidir leis na cíortha ar na sleasaithe thíos an ghrian a fheiceáil agus bíonn siad lá i ndáirreacht faoi spás bréige. Ní féidir leo siúd nó a ngéaganna a leathnú tar éis a chur isteach i ngnáth-mhargaidh. Agus sin é atá ag déanamh díobh feasta agus trágail.
Mar gheall go n-íonn eiteoga bátaire do pholl cáipéis níl a leithéid spás ag fás amach, is féidir leo a mhuinéal a díchumasú. Is uair fhada é sin don chéad chéim a bheidh ag seiceáil i gcónaí, ag críochnú le heolas sláinte, mar shampla, bróga scolb, agus ostéoporóis ina bhfuil na cnámha ag dul isteach ar aon chéad. Tugtar ar na cailíní anseo a bheith ag saothrú i gcumhacht a gcás féin, mar shampla, is neamhspleách agus déanann sé dóibh glacadh le cúram. Tá sé rompu a bheith in aghaidh eile cailíní agus is féidir le cúram nó líon a spreagadh trína gcuid chara mar chloch. Ciallaíonn sé seo nach dtarlóidh ach amháin ceann acu a bheith faoi chúram, ach go mbeidh níos mó acu faoi chúram freisin, agus is dóigh dúinn go mbeidh difríocht orthu fanacht slán.
Ciste báite (ainm): ciste beag do bhfeadhraí chosúil. Tá na cistí seo go ró-beaga, mar sin ní féidir leis na cearca a ghluaiseacht faoi. Tá feadaithe agus uisceoirí suite ar fud na n-ábhar timpeallach i gcónaí, mar sin níor mbeannaítear na cistí chun na cearca a chur isteach nó a ghlacadh amach. B’fhéidir go ndéanann sé sin éifeachtach, ach déanann sé dearmad den phriomhchuid gáire atá acu trí nádúr. Níl acu deis bia nó uisce a ithe mar a dhéanfaidís sa n-aonair nádúrtha, agus is féidir é sin dul i ngleic le haonarbhéas agus sonas.
Tá spás thapaidh go rialta le hathrú isteach faoi na heaglaise bátar seo. Ní hé nádúrtha na heaglaisí ná sin ná bhfuil na cailleacha ina gcónaí, mar ní féidir leo a lámha scuabach a chur ar fad nó a chosaint go díreach. Is mór an tábhacht atá ann don ghaiste agus don sláinte acu. Déanann an fhealar beartaithe i gceist san eagal a chasadh ar a gcraobh agus a dhéanamh difriúil dóibh a bheith ag cairdeas. Ar nós sin, cuireadh na heaglaise saor i ndálaíochtaí dubha gan solas a thabhairt isteach. D'fhéadfadh an dorcha seo agus an seol beagfhearraithe seo tabhairt faoi chúrsaí stres ar phríomhtheangmháin an chailleach agus a chodladh, ag tarlú orthu a bheith glan agus bródúil.
Tá réasúní go leor ar an gcaoi a bhfuil cáisíní bátar crua don iolchaithe agus cén fáth ba chóir dúinn glacadh leo. Ar dtús, is cruálach é iolra a chur isteach sa spás beag seo agus ní ba chóir iad a chur faoi ródán. Is cosúil le ceachtair a dhíriú a shaothar i gcloistín beag gan glacadh orthu dul amach. Ní hé sin ach neamhsainneach dóibh. "Tá ngéanna atá ag fás i gcáisíní bátar níos dócha a bheith bocht ná ngéanna a thugtar sráid amach acu agus a mbeidh beatha níos fearr acu." Agus, deireadh, ba chóir dúinn smaoineamh ar cé chrua é a bheith ag tabhairt comhaireamh do na hiolra i gcásanna bródúla mar sin. Tá ceart acu ar shaol maith mar atá againn.