Is gnóthaí seanda í Hemei atá ag feabhsú ar na cearca agus ar an domhan. Mar sin ba mhaith linn labhairt libh faoi s, mar tá siad againn mar chuid den obair seo. Tá na ceanglaí cearc i bhfoirm phollanna móra agus tá na céarc ag tiomáint a gcéim i gcás filte. Cén fáth a bhrisimid i gcás na gcéarc ar pháircen pholl? Mar is dóigh liom go bhfuil sé sin tábhachtach.
Tá farmach bataí agus gine i gcás ar leith a dtugtar amach do chonsumadóirí féin go bhfuil caitheamh uisce ann mar atá an phróiseas mór ag obair le gine. Ní thugtar spás mór dona gine chun bogadh ar chor ar bith mar tá na cáisí go ró-ogar. Glaoitear orthu agus tabhairt uisce acu gach lá, ach níl aon saoránacsa acu chun siúl nó chun báscadh i gcrua solas na gréine. Go deimhin, ní fheictear an tsoláthar ar chor ar bith dóibh, rud a bhfuil sé tábhachtach do scileanna sláinte agus sona acu. Díreach air sin, is giorra beag a shaoil siad: cuirtear i gcás orthu faoi leith chun ubh a chur chun cinn do dhaoine a ithe.
I gfarmaí cearra báite, cuireadh na cearra i gcéimeanna atá ordaithe mar shampla ar fud a chéile, os comhair a chéile. Tá an spás níos lú eatarthu ná go bhféadfadar fiacail a n-ascáil amháin, rud a d-tiocfaidh le gach éan. Glachtar na cearra isteach i ngéimeanna níos lú orthu agus caithfidh siad fanacht i gcás amuigh ón gceart. Is é sin nach féidir leo siarú, pléascadh nó briseadh timpeall a n-ainmneacha mar a dhéanann cearra de réir an ruda.
Tá beatha fíor brónach agus dócha againn ar na cearca ilteangacha. Is iad na cearca caitheacha atá níos faide agus ní fhágann siad an chage riamh. Tá na uibheanna a ithe orthu speisialta léi gcuirfidh acu uibheanna, ach níl sé comhshuithe leo féin. Gach duine atá ag saothrú i dteach dorcha gan solas nádúrtha, ní bheidh cinnte acu rud ar bith amuigh den chage. Déanann sé seo a gcás iontach folamh agus tuirseach. Tá na cearc mar phobal sociála, agus tá idé dúinn acu a chaitheamh ama le cúigeadóirí, ach i ngairdín cearc ilteanga, cuirtear siad isteach i gcaganna dréimire, gan go mbeidh siad in ann an tsaothar a chur le chéile.
Is é an fheabhsú ghiobnach a chur i bhfeidhm le cúram díomhaonach ar mhuichín mar sin amháin chun uibheanna a phróiseáil. Bíonn na muichín seo i gcóinn iadair go léir a saol agus bíonn siad ag fágaint bia speisialta atá ag cúinsí orthu chun tosaigh ag tabhairt uibhean chomh maith is is féidir acu. Níl aon deis acu amach a théamh riamh, níl aon deis acu aer nua a réamhthógáil nó an Phlantacht a fheiceáil. Agus ní hé sin ceart dóibh, mar gach iontas tá ceart ag é a saol maith a bheith aige. Nuair a thagann am eile donn nach gcuirfidh na muichín seo uibhean arís, cuirtear siad rompu go brónach chun a mharú. Is é sin críochnú brónach do shaoránaithe a dtugadh dóibh ceart a bheith curtha orthu le hionann.
Ní hé lá le haghaidh suilte ag fheabhsú ar phollanna cearc ach go bhfuil siad ag díriú ar an gcomhshaol freisin. Is mór an méid scomraige a thugann na cearca isteach, agus is féidir leis an scomraigh sin glacadh leis an talamh agus an uisce faoi agus timpeall na n-áiteanna. Is féidir leis an scomraigh sin comhdhíon an talamh, ag déanamh é neamhchumasaí do shráideanna agus do chreatúir eile. Ar aghaidh airgid seo, bíonn iarrachtaí móra ag na ngnóthaí seo féin saoradh na gcéarc beo atá ag tarlú mar gheall ar níos mó dúshláin. Is féidir leo polútán a chruthú tríd an aer mar thoradh ar an amónia a fheabhsaíonn ón mbunscailtear de chuid ionann cúig cearc críochnaithe i gcás ina measc. Sin bródach, don chreatúr agus don phlanét.