آیا تا حالا به یک مزرعه رفتهاید که در آن پرندگان در قفس نگهداری میشوند؟ در تولید طیور، این روش نگهداری به عنوان سیستم قفس شناخته میشود. بنابراین، در این متن قصد داریم بحث کنیم این سیستم چیست، مزایا و معایب آن چیست. همچنین به بررسی اینکه برخی افراد چگونه به این موضوع نگاه میکنند و چرا احتمالاً بهتر است پرندگان به روشهای دیگری مراقبت شوند، میپردازیم.
سیستم قفس یک روش کشاورزی است که در آن پرندگان، مانند مرغها، در قفسهایی نگهداری میشوند که به صورت سطری تنظیم شدهاند. این قفسها معمولاً از فلز مقاوم ساخته میشوند و همزمان برای نگهداری تمیز و سازگار با حالت مرتب طراحی میشوند. سیستم قفس به این معناست که پرندگان هیچ فضاای برای حرکت ندارند. در این قفسهای کوچک، آنها معمولاً به گروههایی نگهداری میشوند. اقتصاد کشاورزی برای جوجههای گوشتی، تخمریزها و دیگر پرندگان نیز یک سیستم مهم و بسیار وابسته در سطح بینالمللی است زیرا اجازه تولید گسترده تخممرغ و گوشت را با کیفیت بیشتر و هزینه کمتر فراهم میکند. بسیاری از کشاورزان میگویند که این سیستم زمان و هزینه آنها را کاهش میدهد.
اما معایب سیستم قفس به همان اندازه زیاد است. یکی از بزرگترین مسائل در اینجا رفاه حیوانات است — یعنی اینکه حیوانات چقدر به خوبی درمانده میشوند. پرندگان در قفس نمیتوانند آزاداً حرکت کنند، که این باعث ناراحتی و استرس شدن آنها میشود. این میتواند منجر به شادی کم و سلامتی ضعیف پرندگان شود.
فعالان رفاه حیوانات، که به افرادی که در مورد حیوانات نگران هستند گفته میشود، به طور فزایندهای به سیستم قفس اعتراض کردهاند. آنها نگران این هستند که پرندگان نمیتوانند دور شوند و کارهای طبیعی خود را انجام دهند. این میتواند برای پرندگان آسیبزا باشد و آنها را بیمار کند، که موضوعی جدی است. آنها معتقدند این پرندگان باید شرایط زندگی بهتری داشته باشند، با فضا برای گشت و گذار و آزادی. تعدادی از این فعالان به دنبال کنار گذاشتن کامل قفسها هستند و با شدت تلاش میکنند تا قفسها از کشاورزی مرغدری حذف شوند.
روشهای دیگر مراقبت از پرنده برای رفاه آنها مفیدتر است. این روش به سیستم آزاد نامیده میشود. در این سیستم، پرندگان آزاد به حرکت هستند و حتی ممکن است بیرون از قفسها بازی کنند. این اجازه میدهد تا هوا تازه، نور خورشید و آب - کل این عوامل که برای رفاه آنها حیاتی هستند - را تجربه کنند. پرندگان میتوانند رفتارهای طبیعی خود را انجام دهند مثل ساخت نشت، جستجوی غذا و گرفتن شوره که این همه آنها را خوشحالتر میکند.
و همچنین سیستمهای دیگری وجود دارد، مانند سیستم انباری، سیستم پرندهفشرده و سیستم مرغهای چرایی. هر یک از این سیستمها فضای بیشتری برای زندگی پرندگان ایجاد میکند و کیفیت زندگی بهتری نسبت به سیستم قفسی ارائه میدهد. مرغدارانی که از این گزینههای جایگزین استفاده میکنند، در نهایت راههایی برای نگهداری پرندگان خود به صورت سالم و خوشحال پیدا میکنند بدون اینکه تولید تخم و گوشت را کاهش دهند.
هنگامی که به تعیین روش تربیت پرندهها میپردازند، کشاورزان اهمیت بیشتری به هزینه تولید میدهند. آنها معمولاً سیستم قفس را ترجیح میدهند زیرا این روش به این امکان میپردازد که تعداد بیشتری از پرندهها را در فضای کوچکتری نگهداری کنند. این به معنای تولید گوشت و تخم بیشتر با هزینه کمتر است. مردم نیز گوشت و تخم م low-price میخواهند و برخی از کشاورزان فکر میکنند که باید از سیستم قفس استفاده کنند، در غیر این صورت نمیتوانند قیمتهای خود را پایین نگه دارند. آنها فکر میکنند این موضوع به رقابتپذیری آنها در بازار کمک میکند، حتی اگر به نفع خوبی حیوانات تصرف شود.