این دقیقاً همان کاری است که سیستم قفس باتری برای مرغها برای آن طراحی شده است — گنجاندن مرغها در فضایی به اندازهٔ حداقل برای محدود کردن حرکت آنها و حداکثر کردن تولید گوشت. در این سیستم، صدها مرغ در یک قفس کوچک زندگی میکنند و روی یکدیگر قرار دارند، مثل ساختمانهای بلند شهر. این قفسها معمولاً از سیم فلزی ساخته میشوند. طراحی چنین قفسها اجازه میدهد کشاورزان بسیاری از مرغها را در فضای کوچکی جمع کنند. پرورش مرغهای گوشتی به این شکل از نظر تولید گوشت ممکن است خوب به نظر برسد، اما مسائل جدی رفاهی را به وجود میآورد.
سیستم قفس بروایر چند مزیت دارد که بسیاری از کشاورزان را به خود جذب میکند. ابتدا، این سیستم به کشاورزان اجازه میدهد تا در منطقهای محدود شمار زیادی از مرغها را نگهداری کنند، که فضا را صرفهجویی میکند و مدیریت بهتر مزرعه برای آنها را تسهیل میکند. این روش نسبت به سایر روشهای پرورش مرغها میتواند عملکرد بیشتری داشته باشد، که احتمالاً نیاز به زمین و منابع بیشتری دارند. همچنین، این قفسها مرغها را از تهدیدات خارجی — مثل شکارچیانی که ممکن است آنها را بخواهند خورد — حفظ میکند و میتواند کمک کند تا مرغها از بیماری جلوگیری شوند.
اما در این سیستم نکات نگران کننده و بدی هم وجود دارد. یکی از نگرانیهای بزرگ این است که مرغها فضا کمی برای حرکت دارند. احتمالاً این به دلیل عدم داشتن فضای کافی برای انجام فعالیتهای معمول مرغها (مانند خراشیدن زمین، که مرغها عاشق انجام آن هستند) است. آنها همچنین نمیتوانند تختهای خود را بسازند، که این از رفتارهای طبیعی آنهاست. قفسها نیز پر از آلودگی میشوند، که باعث تشدید مسائل بهداشتی و بهداشتی برای مرغها میشود. برای حیوانات خوب نیست که تحت فشار یا بیمار باشند، و برای گوشت تولیدی آنها نیز مناسب نیست.
این مقاله برای افرادی است که نگران روش تیمار مرغها در سیستم قفس باتری گوشتی هستند. فعالان حقوق حیوانات میگویند که این سیستم به طور غیر عادلانه به سوی مرغها عمل میکند، که این افرادی هستند که نگران تیمار حیوانات هستند. آنها میگویند که مرغها به جای اینکه به عنوان ماشینها در نظر گرفته شوند، باید به عنوان موجودات زندهای که نیازمند مراقبت و فضا هستند، در نظر گرفته شوند. آنها میگویند که مرغها نیاز به بیشترین فضا برای حرکت و رفتار به صورت طبیعی دارند.
سیستم قفس باتری گوشتی کارآمد است؛ این یکی از دلایل اصلی است که کشاورزان به آن میپردازند. میتوانید تعداد زیادی از مرغها را در فضای کوچکی جمع کنید و به دلیل اینکه نیازی به زمین زیادی ندارید، میتوانید گوشت زیادی تولید کنید. این موضوع میتواند به کاهش قیمت برای مصرفکنندگان کمک کند. علاوه بر این، قفسها نیز به راحتی پاک میشوند که این موضوع کمک میکند انتشار بیماریها بین مرغها را کاهesh دهد.
هنگامی که مردم بیشتر در مورد شرایط تربیت مرغها و نحوه تأثیر آن روی محیط زیست یاد میگیرند، برخی از کشاورزان به دنبال روشهای بهتری برای تربیت مرغها هستند. به عنوان مثال، بسیاری از کشاورزان به نگهداری مرغهای آزاد یا تخمگذاری در محوطه پرداختهاند. این مرغها فضا بیشتری برای حرکت دارند و قادرند بیشتر مثل مرغها رفتار کنند، با خاک خراشیدن و جستجوی غذا. این فقط سطح شادی مرغها را افزایش میدهد؛ بلکه ممکن است منجر به یک پروتئین سالمتر نیز شود.
برخی از کشاورزان سعی میکنند خود سیستم قفس مرغهای گوشتی را بهبود بخشند. قفسهای جدید به طوری ساخته میشوند که به مرغها فضا بیشتری بدهد و طراحیهای ویژهای دارند که کمک میکند مرغها خود را راحت کنند، شامل چیزی برای نشستن و جعبههایی برای تخمگذاری. همچنین: برخی از کشاورزان فناوری جدید را برای بررسی سلامت کلی مرغها استفاده میکنند. این میتواند به آنها کمک کند تا سلامت مرغها را نظارت کنند و از استفاده از آنتیبیوتیکها و مواد شیمیایی دیگر کاهش دهند.