مرغداری در مورد پرورش مرغهای ماده دارای رویکردهای مختلفی است. آنها معمولاً در قفس نگهداری میشوند، گاهی اوقات بیش از حد کوچک. اما آیا این واقعاً بهترین روش برای مراقبت از آنهاست؟ پس، این قفسها دقیقاً چگونه کار میکنند و ما گزینههای دیگری برای مرغهای خود داریم یا نه؟
قفسهای معمولی، قفسهای کوچک فلزی هستند که فقط چند تا از مرغها را در هر باره نگهداری میکنند. این قفسها به مرغها غذا و آب میدهند و محلی برای زدن تخم فراهم میآورند. اما این به معنای این است که قفسها بسیار کوچک هستند و مرغها نمیتوانند حرکت کنند. آنها فضای کافی برای باز کردن بالها یا نشستن روی شاخهها مثل طبیعت ندارند. این وضعیت میتواند برای آنها بسیار نامطبوع باشد.
مرغهای تولیدی تخمگذار معمولاً در ساختمانهای بزرگی نگهداری میشوند که میتوانند هزاران مرغ دیگر را در خود جای دهند. معمولاً این ساختمانها پر از صدا و غیرمتعارف هستند، که باعث میشود برای مرغها مشکل باشد که آرام شوند. آنها ممکن است به دلیل کیفیت بد هوا، مشکل تنفس داشته باشند. در داخل این ساختمانها، مرغها تقریباً فضاای برای حرکت ندارند. آنها معمولاً چسبیده به هم هستند، با فضای کوچکی برای ایستادن. این به معنای آن است که آنها فضایی برای گسترش بالهاشان ندارند — که برای سلامت و راحتی آنها حیاتی است. این ساختمانها ممکن است نور را به حد زیادی افزایش دهند که میتواند الگوی خواب آنها را اختلال دهد و برای ذهن آنها تنشزا باشد. بسیاری از مرغهایی که به این شکل بزرگ میشوند، مشکلات سلامتی توسعه میدهند و ممکن است وقتی احساس محدودیت و ناراحتی میکنند، به یکدیگر علیهگرایی نشان دهند.
نگهداری در کفشهای معمولی میتواند به شدت سلامت و رفاه مرغها را تحت تأثیر قرار دهد. به دلیل فضای محدود و انتخاب محدود حرکت، آنها ناچار به عضلات ضعیف، بیماریهای استخوانی و همچنین کاهش پر هستند. وقتی مرغها در چنین شرایط غیرطبیعی تربیت میشوند، معمولاً بسیار استرسزده، خسته و حملهآمیز میشوند. آنها نمیتوانند تمرین کنند چرا که همواره با کمبود فضا مواجه هستند، و به دنبال آن، معمولاً اضافه وزن میشوند و به بیماریها آسیبپذیر میشوند. ما نمیخواهیم مرغهایمان در چنین شرایطی باشند زیرا آنها حق دارند سالم و خوشحال باشند.
مرغها به طور طبیعی درگیر رفتارهایی هستند که نقش مهمی در سلامت و شادابی آنها ایفا میکند. آنها باید بتوانند روی چنگال نشسته، خاک را با پا خراشیده، در غبار بادیابی کنند و با دیگر مرغها زمان بگذرانند. متاسفانه، قفسهای معمولی فرصت بیان این رفتارهای ذاتی را برای مرغها فراهم نمیکند. این موضوع باعث میشود که مرغها تحت فشار و ناراحت شوند. محروم از رفتارهای عادی، ممکن است مشکلات رفتاری توسعه دهند، از جمله چکشیدن پر همدیگر تا کانیبالیسم. علاوه بر این، قفسهای سنتی هیچ نوع تقویت محیطی مانند چوب یا چنگال برای نگهداری و تحریک ذهنی مرغها ندارد.
اخبار خوب: تعداد بیشتری از کشاورزان در حال جستجوی روشهای بهتر و انساندوستانهتر برای پرورش مرغ است. برخی از کشاورزان از سیستمهای مسکن مختلفی استفاده میکنند، مانند آزادپرواز، سیستمهای هوایی و قفسهای غنی شده. چنین سیستمهایی به مرغها فضا بیشتری میدهد و اجازه میدهد رفتارهای طبیعی خود را انجام دهند. در سیستمهای آزادپرواز، به عنوان مثال، مرغها میتوانند به حوزه باز دسترسی داشته و برای غذا جستجو کنند، که این رفتاری است که آنها در حالت وحش انجام میدادند. مرغها میتوانند در سیستمهای هوایی پرواز کرده و روی شاخه نشسته و پروازهای خود را گسترش داده و تمرین کنند. مرغهایی که در قفسهای غنی شده زندگی میکنند، دسترسی به شاخهها، جعبههای تویی و موادی که میتوانند در آن خراشیده و شستشوی گرد و غبار انجام دهند، دارند که این زیستگاه خود را مکانی لذتبخشتر میکند.
روشهای جایگزین اسکان نیز موجود هستند، اما ما توجه داریم که گزینهای را انتخاب کنیم که به مرغهای ما اجازه میدهد خوشبخت و سالم باشند. ما طراحی سیستمهای آزادافزا و قفسهای غنیسازی شده را که به مرغهای ما فضا کافی و تقویت محیطی برای نمایش رفتارهای طبیعی خود میدهد، مدیریت میکنیم. ما باور داریم که ارائه محیط طبیعی و خوشبخت برای مرغهای ما کار درستی است، تا زندگی سالمی داشته باشند. نه تنها این موضوع برای مرغها معامله خوبی است بلکه تخممرغهای با کیفیت بالاتری را برای مشتریان ما تولید میکند، که این همان چیزی است که ما برای آن کار میکنیم!