این یک سوال بسیار مهم است که باید خودتان به آن پاسخ دهید: غذاهایی که میخوریم چگونه تولید میشوند و از کجا آمدهاند؟ برای جوجههای بروایر، که جوجههایی هستند که برای تولید گوشت تخمین زده میشوند، بسیاری از مزارع از چالههایی استفاده میکنند که «چالههای باتری» نامیده میشوند. این چالهها اغلب به اندازهای کوچک و تنگ هستند که جوجهها نمیتوانند حرکت کاملی انجام دهند یا رفتار طبیعی خود را نشان دهند. وقتی جوجهها در این چالهها بزرگ میشوند، نمیتوانند بالهای خود را باز کنند یا به صورت آزاد پیاده شوند. این وضعیت برای آنها شکستبخش است و ما را به فکر کردن بیشتر در مورد مصرف مسئول تشویق میکند. ما باید به حیواناتی که منبع غذای ما میشوند، بدهکار باشیم و در مورد زندگی آنها فکر کنیم.
قفسهای باتری برای مردم سخت است قابل فهم باشند، اما بهترین راه برای درک آنها این است که آنها را مانند زندانهای کوچک برای مرغها ببینید. تصور کنید در یک اتاق تنگ و بدون فضا برای حرکت گرفتار شده باشید — این حالت زندگی مرغها در اینجا است. به جای اینکه روی مزرعه با هواهای تازه و نور خورشید دویده و حرکت کنند، مرغها در قفسهایی که فضای کافی برای حرکت یا حتی گرد شدن ندارد، فشرده میشوند. این وضعیت برای آنها بسیار ناخوشایند است و میتواند مشکلات سلامتی برای پرنده ایجاد کند. آنها نمیتوانند زندگی را به شکلی که باید، تجربه کنند و این چیزی است که ما باید درباره آن فکر کنیم.
میزان فضای موجود در کفشهای باتری بسیار کم است. فضا به اندازه کافی برای اینکه مرغها بتوانند حرکت کنند حتی برای گشودن بالها یا پیرامون دویدن وجود ندارد. به دلیل فشرده بودن زیاد، مرغها طول روز روی زمینه سخت وire دیوارهای قفس قرار میگیرند. این موضوع برای پاهای آنها سنگین است و ممکن است زخمها و عفونتهاییجاد شود که حالت آنها را بدتر میکند.” میتوانید تصور کنید؛ ایستادن روی سطح سخت بدون حرکت، خیلی دردناک است! این ناامیدی که بسیاری از مردم هنگامی که به منشا غذای خود فکر میکنند، به آن فکر نمیکنند.
مرغها موجودات اجتماعی هستند؛ آنها ترجیح میدهند زندگی را در میان همپرندگان خود گذرانند. برای اینکه خوشحال و سالم باشند، به یکدیگر نیاز دارند. مرغهای قفس باتری تنها هستند و نمیتوانند با سایر مرغها تعامل کنند. آنها نمیتوانند اجتماعی باشند یا در فعالیتهای طبیعی مانند حفر در خاک یا گرفتن استخر گرد شرکت کنند. این فعالیتهای طبیعی برای مرغها مهم هستند، زیرا بدون آنها میتوانند به جعلی و حتی بیمار تبدیل شوند. مثل همه، مرغها نیاز به اجتماعی بودن و داشتن لذت دارند. قفسهای باتری شادی و رفاه آنها را از بین میبرد.
بحث درباره کفهای باتری بدون اینکه به میزان رنج و دردی که برای حیوانات داخل آنها علت میشوند فکر کنیم، دشوار است. این مرغهای قفسدار به عنوان اشیاء زندگیناپذیر در نظر گرفته میشوند، نه موجودات زنده. آنها اغلب هنگامی که توسط انسانها سوءاستفاده میشوند مجروح میشوند و باید رویاها و عملهای دردناکی مثل کوتاه کردن منقار را تحمل کنند. این موضوع برای مرغها بسیار استرسزای است. آنها نمیتوانند دور بیند و فضای کافی، نور، غذا و آب ندارند. صحنه بسیار محزونآوری برای مرغهاست که فقط سعی میکنند با صلح زندگی خود را ادامه دهند. این روش برای رفتار با این موجودات قابل قبول نیست!
بازدید، در حالی که قفسهای باتری به طور گسترده برای تربیت مرغهای گوشتی استفاده میشوند، گزینههای بهتری وجود دارد. برخی مزارع به مرغها آزادی دیگری میدهند، بنابراین آنها میتوانند دور شوند، دویده و (تا حدی) وحشی باشند. این مزارع به مرغها اجازه میدهند به شکلی که در طبیعت زندگی میکنند، زندگی کنند و لذت ببرند. مزارع دیگر از سیستمهای بدون قفس استفاده میکنند که فضا بیشتری برای پرندگان برای حرکت ارائه میدهد. این امکان را میدهد که بالهای خود را بسط دهند و با سایر مرغها تعامل داشته باشند، که برای سلامت آنها بسیار حیاتی است. این مزارع نیز تاکید میکنند که جانوران به خوبی معامله شوند، با نور کافی، ورزش و هواهای تازه و غذاهای مناسب. برندهای نوآورانه مثل همی، در حال کار برای ترویج این روشهای انسانیتر هستند، تا ما تصمیمات دقیقتری درباره غذاهای مصرفی خود بگیریم.