Αν σου αρέσουν τα αβγά για πρωινό, μπορεί να απορείς από πού προέρχονται. Ωστόσο, τα περισσότερα από τα αβγά που τρώμε έρχονται από κούκλες που ζουν ολόκληρη τη ζωή τους σε εξαιρετικά στενά κλωβιάτικα κλωβιά. Δεν είναι καλή ζωή για τα κούκλες, και μπορεί επίσης να είναι κακή για εμάς, τους φαγητούς των αβγών. Αυτό το άρθρο θα εξηγήσει περισσότερα για τα κλωβιάτικα κλωβιά και το βαθύ πρόβλημα που αποτελούν για τις κούκλες και τους ανθρώπους.
Οι γαλλινές βαταρίες (που κάνουν αυγά) κρατούνται σε ένα ειδικό τύπο κλωβών που ονομάζεται βαταρία κλωβών. Οι κλωβοί είναι συνήθως κατασκευασμένοι από κρέμαλλα και τοποθετούνται ένα πάνω από το άλλο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά επίπεδα κλωβών σε μια μεγάλη δομή. Κάθε ένας είναι μικρός, συχνά μόνο λίγο μεγαλύτερος από τη γαλλινή που ζει μέσα. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει αρκετός χώρος για τις γαλλινές να ξεχθονήσουν, να γυρίσουν ή ακόμη και να φορτιάξουν τα πτερά τους. Σε αυτούς τους κλωβούς, οι γαλλινές δεν μπορούν να εκτελούν βασικές συμπεριφορές, όπως να ψιλοβάλλουν στο έδαφος ή να αναπαύονται σε ένα περιβόλι, κάτι που είναι φυσιολογικό για τις κούρες.
Ίσως η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι το να βρίσκονται σε κλουβιούς προστατεύει τις γαλλινές από την εξέγερση σε συμπεριφορές που τις κάνουν να νιώθουν ευτυχείς και υγιείς. Για παράδειγμα, δεν μπορούν να πάρουν κονιάτικα λουτρά, μια συμπεριφορά που αγαπούν οι κοτόπουλα. Δεν μπορούν επίσης να μεικτούν ή να περπατήσουν με άλλες γαλλινές, που είναι κάτι πολύ σημαντικό για την καλή τους υγεία. Η μόνη τους επιλογή είναι να κάθονται σε ένα μικρό κλουβί με τίποτα να τις διασκεδάζει. Αυτά μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα φυσικά και στη συνέχεια και συναισθηματικά. «Οι γαλλινές είναι κοινωνικά ζώα και χρειάζονται να επικοινωνούν με άλλες γαλλινές και να κινούνται ελεύθερα για να είναι υγιείς και να θηλάζονται».
Οι γαλλινές γεννιούνται και μεγαλώνονται από τους γεωργούς μέχρι να ωριμάσουν και να μπορούν να ξεκινήσουν να θηλάζουν αυγά. Μόλις φτάσουν σ' αυτήν την ηλικία, μεταφέρονται σε κλουβιούς, όπου θα παραμείνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Η μόνη τους εργασία είναι να θηλάζουν αυγά σε αυτά τα κλουβιά. Οι γεωργοί τους δίνουν φαγητό και νερό για να τις κρατήσουν ζωντανές και να τις υποστηρίξουν να θηλάζουν όσα πιο αυγά είναι δυνατά.
Ωστόσο, τα γαλάζια που ανατρέφονται σε βατερίες καταδυτικών δεν έχουν την ευκαιρία να ζήσουν όλο το φυσιολογικό τους βιωσιμόν. Τα κοτόπουλα μπορούν να ζήσουν μέχρι και 10 χρόνια αν φροντίζονται σωστά, αλλά τα γαλάζια σε βατερίες καταδυτικών σφαγιάζονται συνήθως πολύ νωρίς — μετά από μόλις δύο χρόνια. Με την εξάρτηση των γαλαζιών, η παραγωγή αυτών των αβγών μειώνεται, και οι γεωργοί μπορεί να μην τους θεωρούν πλέον επικερδείς. Αυτό σημαίνει ότι εκατομμύρια γαλάζια σφαγιάζονται κάθε χρόνο απλώς επειδή δεν παράγουν πλέον αρκετά αβγά για να δικαιολογήσουν το κόστος της φροντίδάς τους.
Το κόστος για τα γαλάζια σε βατερίες είναι πολύ μεγαλύτερο — και επεκτείνεται πολύ περισσότερο από την απλή οδύνη που υποφέρουν. Μπορεί επίσης να έχει ενδεχόμενες επιπτώσεις για την υγεία των ανθρώπων και το περιβάλλον. Οι συμπιεσμένες, ακαθάριστες συνθήκες ζωής στις βατερίες επιτρέπουν την εξάπλωση νόσων. Και μερικές φορές, οι νόσοι μπορούν να μεταφερθούν στους ανθρώπους — ζωονόσεις — που αποτελούν απειλή για την ανθρώπινη υγεία.
Οι επιχειρήσεις παραγωγής στην αγορά, όπως αυτές που χρησιμοποιούν κλωβιάτικες φωλιές, παράγουν σημαντικά ποσά αποβλήτων, μαζί με υγειονομικά προβλήματα. Αυτές οι επιχειρήσεις μπορούν να καταρριφθούν το περιβάλλον. Τα απόβλητα μπορούν να μολύνουν ποταμούς, λίμνες και γη, κάνοντάς τα επικίνδυνα για τα φυτά, τα ζώα και τους ανθρώπους. Οι αέριοι που εκπέμπονται από αυτές τις επιχειρήσεις συνεισφέρουν στην κλιματική αλλαγή, η οποία έχει επιπτώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο.