Eğer sabah yemeğinde yumurta sever iseniz, onların nereden geldiğini merak edebilirsiniz. Ancak yediğimiz çoğu yumurta, tüm yaşamlarını aşırı derecede dar kafeslerde geçiren horoz tavuklarından gelir ve bu kafeslere pil kafesi denir. Bu, tavuklar için iyi bir yaşam değil ve aynı zamanda bizler, yani yumurtaları yiyenler için de kötü olabilir. Bu makale, pil kafesleri ve bu kafeslerin hem tavuklar hem de insanoğlu için oluşturdukları ciddi sorunlar hakkında daha fazla bilgi verecektir.
Yumurta yatan (pil) tavukları, pil kafesi adı verilen özel bir tür kafede tutulur. Bu kafesler genellikle telden yapılmıştır ve birbirinin üzerine yerleştirilir, bu da büyük bir yapıda birden fazla katmanlı kafeslere neden olur. Her biri minik olup, sıklıkla içinde yaşayan tavukten biraz daha büyüktür. Bu, tavukların ayağa kalkmak, çevreye dönmek veya hatta kanatlarını çarpmak için yeterli alan olmamasını sağlar. Bu kafeslerdeki tavuklar, zeminde kazımak veya bir perdede dinlenmek gibi temel davranışları gerçekleştiremezler, ki bunlar tavuklar için normaldir.
Belki de en büyük sorun, pil kafeslerinde bulunmanın tavukların mutlu ve sağlıklı hissetmelerine izin veren davranışlardan mahrum bırakmasıdır. Örneğin, tavukların sevdiği toz banyolarını yapamazlar. Ayrıca, diğer tavuklarla karışamaz veya vakit geçiremezler ki, bu onların iyi durumda olmaları için çok önemlidir. Tek seçenekları, onları eğlendirecek hiçbir şey olmaksızın küçük bir kafeste oturmak. Bu, fiziksel olarak ve dolayısıyla duygusal olarak sorunlara neden olabilir. 'Tavuklar sosyal hayvanlardır ve sağlıklı olabilmeleri ve gelişebilmeleri için diğer tavuklarla etkileşime girmelidirler ve serbestçe dolaşabilmelidirler.'
Tavuklar doğar ve yetişip yumurtlamaya başlayana kadar çiftçiler tarafından bakılır. Bu yaşa geldiklerinde, kalan hayatlarının geçeceği pil kafeslerine taşınır. Onların tek görevi bu kafeslerde yumurtlamaktır. Çiftçiler onları mümkün olduğunca fazla yumurta yapmaları için canlı tutmak ve desteklemek amacıyla yem verir ve su içirtir.
Ancak pil kafeslerinde yetiştirilen tavuklar doğal yaşam süresini tam olarak yaşayacak olanakta değil. Tavuklar uygun şekilde bakılırsa 10 yıl kadar yaşayabilir, ancak pil kafeslerindeki tavuklar genellikle sadece iki yıl sonra kesilir. Tavukların yaşı arttıkça yumurta üretimi azalır ve çiftçiler onları artık karlı olmadığını düşünürler. Bu da milyonlarca tavuğun yeteri kadar yumurta yapamaması nedeniyle her yıl kesilmesi anlamına gelir.
Pil tavlularının fiyatı çok daha fazladır — ve sadece çektikleri acıdan ziyade daha fazla bir şeyi kapsar. Ayrıca insan sağlığı ve çevreye olası etkiler de olabilir. Pil kafeslerinde kalabalık, kirli yaşam koşulları hastalıkların yayılmasına izin verir. Ve bazen, bu hastalıklar insanlara geçebilir — zoonotik hastalık — bu da insan sağlığı için bir tehdit oluşturur.
Pil kafesleri gibi fabrika çiftlikleri, atıkların yanı sıra sağlık sorunları da yaratır; bu çiftlikler çevreyi tehlikeye atanabilir. Atıklar nehirleri, gölleri ve toprağı kirletebilir, bunun sonucunda bitkiler, hayvanlar ve insanlar için tehlike ortaya çıkabilir. Bu çiftliklerden çıkan gazlar iklim değişikliğine katkıda bulunur, bu da küresel ölçekte etkilidir.